U srednjovekovnim gradovima stanovništvo, pretežno zanatlije i trgovci kupovali su poljoprivredne proizvode od seoskog stanovništva. Seosko stanovništvo je na gradskoj pijaci kupovalo potrebnu zanatsku robu. Tako je došlo do podele rada između građana i seljaka, ujedno i glavne razlike između grada i sela.
Srednjovekovna tržnica
Trgovina u Srbiji dobila je polet od vladavine Stefana Nemanje, u drugoj polovini XII veka. Osnovni razlog za to leži u tome što je Stefan Nemanja Dubrovčanima dao slobodu da trguju po celoj zemlji. Srpskih trgovaca bilo je na trgovima širom Srbije, čak i u Prizrenu i Peći, koji su bili pod zaštitom crkve. Najvažniji srpski trgovački grad u srednjovekovnoj Srbiji bio je Kotor. Trgovina između Mlečana i Kotorana bila je regulisana brojnim ugovorima, koje je potrvđivao srpski kralj.
Najvažniji trgovački partner Srbije bio je Dubrovnik. Bilo je pokušaja od strane srpskih vladara da Dubrovnik potčine svojoj vlasti. Dolazilo je i do oružanih sukoba, ali to je bilo retko i kratkotrajno. Više od dva veka vladali su izuzetni odnosi, koji su uticali na razvitak Dubrovnika i Srbije. Teritorijalnim širenjem Srbije, jačale su i privredne veze sa Dubrovnikom. Srpski vladari su ubirali polovinu prihoda od prodaje soli i godišnji tribut od 2000 perpera, kao dažbinu za slobodno kretanje trgovaca.
Trgovina u srednjem veku je, uglavnom, bila karavanskog tipa
Kako bi se kretali po Srbiji, srpski kraljevi su Dubrovčanima izdavali i potvrđivali povelje kojima su im garantovali mir, prijateljstvo, teritoriju, slobodu kretanja i trgovine, ali i garancije za naknadu štete, ako im se desi neka nevolja na kraljevskoj teritoriji.
Glavno zanimanje Dubrovčana u Srbiji bila je trgovina. Skoro celokupna spoljna, a i veći deo lokalne trgovine, obavljao se posredstvom njih. Domaće sirovine i proizvode su odnosili u Dubrovnik, a odatle na Zapad, odakle su uvozili raznu robu i začine. Pored Dubrovčana bilo je i trgovaca i iz drugih gradova, ali je udeo Dubrovnika prevazilazio sve ostale. Oni su bili najbrojniji i sa najbolje organizovanim poslovnim vezama, u isto vreme na Balkanu i na Zapadu.
Srednjovekovna trgovina odvijala se pomoću karavana - karavanski tip. Kolski saobraćaj, u cilju prenošenja robe sa jednog na drugo mesto, kao što se odvijao na Zapadu, nije bio moguć zbog loših puteva. Dunav nije imao važnu ulogu u trgovini u to vreme. Sav promet išao je preko primorskih gradova. Konj je predstavljao glavno prevozno sredstvo za balkanskog trgovca.
-
Detalnjije o trgovini u srednjovekovnoj Srbiji u vreme vladavine Stefana Nemanje moći ćete da pročitate u martovskom broju InStore magazina. Podsećamo da ćemo osim u martu i u okviru aprilskog i majskog broja objavljivati u nastavcima priču o trgovini u našoj zemlji do Drugog svetskog rata.
| Ukoliko želite da budete jedan od pokrovitelja ovog projekta, možete nas kontaktirati: Bojan Đurović – bojan@instore.rs Mirjana Ivanković – mirjana@instore.rs Dejan Novosel – dejan@instore.rs |
